ڪم ڪم درڪوچـه سـَنجـاقَکـ ها

                               طِفـل پـاوَرچــین پـاوَرچــین دور شـُد

                                         بار خـ ـود را بـَسـتَم

                            رَفـتـَم ار شـَهر خـیـالـاتـ سـَبک بـــیرون

                               دلــَم از غــربَت سَنـــجاقَک پـُر

                         زنـدگـے دَر آنـ وَقــت صـَفے از نــور وَعـَروسـَڪ بـود

                                        یـڪ بـَغـَل آزادے بـود

                          زندگـے دَر آنـ وَقــت حــوض مـوســیقے بود

                                                                       سـ . سـِـپـهرے

                                                  خدایـــــآ

                                  هَـرگِز نگویَمتـ کِه دَستــــم بگیر،

                           عمریستــ گرفته ای .... رَهـــآیَم مَکــــُــن!!!

هندزفری  هایم کو؟

از تمامـ صداها و اوا ها خسته شده ام

از تمام حرف ها و درد دل ها

از تمام "دوستت دارم" ها دلگیرمـ

هر چه میگردمـ پیدایش نمیکنم

کدام ادم گوش خسته ای از من دزدی کرده؟

ال اس تار  نوشتـ: گاهی گوش هایم گریه میکنند باور کنـ!

ال اس تار نوشتـ: خیلی وقت استـ محکوم به نشنیدن انچه  دوست دارم هستمـ

دَهـاטּ  ڪـﮧ به سُخَــטּ باز کَــ ـرد

بوےِ رفتــטּ را احسآس کَردمـ

و مَــטּ چـﮧ کودکانـﮧ فکـر کردمـ

با آدامس نعنایےِ  مےِ شود

سَرنوشــتـ را تَغییر داد...

 بَـعضـ ـے وَقـت هـآ دوسـ ـت دارَم

                                       وَقـتـے بـغضـَم میگـیـره

                                          خُ ـدا بــیـآد پـآیـیـن

                                      دَستـآمو بگـیـره وَ بگـــہ:

                                  آدَمـآ خ ـیلـے اَذیـَتـت میکـُنن؟

                                              بیـآبـریـم..

پـ نـِ:چــہ زود گـُذَشتـ اِمسـآلَـم..

+خیـلـ ـے خَستـَم ... کـُلـ ـے حَرفـ تـو د ِلــَم کـه نمـےتونَم بگـَم :)

+عیـدتـــون پیشـآپیش مــــبـآرَکـ /.

پَس از لحظه هایِ دراز

بر درخت خاکستری پنجره ام برگی رویید

و نَسیــــم سبزی تار و پود خُـفته مرا لَرزاند

و هَــنوز من ...

ریشه های تَنم را در شِن های رویاها فرو نبرده بودم

که براه افتادم ...

پَــس از لَحظه های دِراز

سایه دَســـتی روی وجودم افتاد

و لَرزش انگشتانش بیدارم کرد .

و َهـــنوز من ...

پرتو تنهای خود را

دَر ورطه تاریک درونم نیفکنده بودم

که براه افتادم ...

پَـــــس از لَحظه های دراز

پرتو گرمی در مرداب یَخ زده ساعت افتاد

و لَنگری آمد  و رفتنش را در روحــــم ریخت

و هَــــنوز من ...

در مُرداب فراموشی نلغزیده بودم

که براه افتادم ...

پَــــس از لَحظه های دراز

یِک لَحظه گذشت

بَرگی از درخت خاکســـــَتری پنجره ام فرو افتاد ،

دَستی سایه اش را از روی وجـــــودم برچید

و لنگری در مرداب ساعت یَخ بست ...

و هَــــنوز من چشمانم را نگشوده بودم

که خوابی دگر لغزیدم ...

دریـــــــــــــــآ باش!

تآ دیگـــران از عَـمیق بودَنتــــ لذت ببرنــــــد

وَ بعضی دیگر کِـــه لآیق آن نیستند غرق شونـــــــد...